Bijzondere dagen in weeshuis Home of Hope!

Beste volgers,
Vanwege het hele drukke programma was het nog niet gelukt om foto's te plaatsen. Helaas moeten we dit nu op de lange baan schuiven omdat we problemen hebben met het uploaden.

Waar waren we gebleven met ons verslag? O, ja; in het super de luxe hotel in Colombo. Voor ons vertrek uit de hoofdstad kregen Anouk en Henriette gelukkig nog net op tijd hun bagage nabezorgd uit India.
Voor het hotel stonden 25 tuk-tuks klaar om de hele groep naar het station te brengen. Dit werd een soort race door het drukke verkeer, waarbij wij als 1ste aankwamen.
Aan de trein was voor ons een aparte 1e-klas coupe gehangen met een glazen achterwand waardoor we van de prachtige omgeving en elkaar konden genieten. Omdat het spoor ook als wandelpad gebruikt wordt, zien we zodra de trein gepasseerd is uit de berm weer mensen het spoor op springen. Langs rotsen en door tunnels arriveren we na 5 uur en een flinke regenbui verder in het Queens hotel in Kandy. Daarna wacht ons een buffet in restaurant 'White House'. Dat bevalt ons wel, omdat we dan niet uren op obers moeten wachten. 's Avonds hebben we gezellig meegezongen met een muziekgroepje in de bar van het hotel. Nadat ze 15x hadden aangekondigd dat ze nog 1 nummertje zouden spelen, zijn ze uiteindelijk toch vertrokken.
De volgende ochtend werden we om 5.00 uur wakker door minder aangenaam gezang vanuit de moskee. Na het ontbijt gaan we met zijn allen nog even een winkel in om de plaatselijke klederdracht te kopen voor het traditionele feest van vanavond. Bij vertrek blijk de vervangende bus kapot en wordt alsnog de eerder kapotte van Home of Hope-bus ingezet. Na een rit van een half uur over een hobbelige weg arriveren we bij weeshuis Home of Hope. Omdat alle kinderen nog op school zijn, is het er nog heel rustig. We krijgen een heerlijke maaltijd aangeboden en aansluitend een rondleiding van Rebecca en Barend. Het blijkt een gigantisch terrein te zijn met mooie nieuw opgetrokken gebouwen op de plek waar oorspronkelijk een grote kippenboerderij stond. Een medisch centrum, computerlokaal, vrijwilligershuis, weverij, houtbewerkingslokaal, wasserij enz. zijn er te vinden. Volgend jaar word een baby-opvang gerealiseerd. Er zijn verschillende huizen waar 10 meisjes of 10 jongens wonen van verschillende leeftijden, onder leiding van een gezinsouder. Op die manier proberen ze de kinderen zoveel mogelijk een 'normale' opvoeding te geven. Orde en netheid is een belangrijke basis die de kinderen meekrijgen en dat valt ook terug te zien in slippertjes die netjes in een rij staan en dat het overal heel schoon is. Aan het hoofd van deze organisatie staat het echtpaar dat uit Alfi (een Tamil-man) en Sharmeny (zijn Singalese vrouw) bestaat. Dit is een prachtig voorbeeld voor de 90 weeskinderen waarvan het merendeel slachtoffer is geworden van de oorlog tussen de Singalezen en de Tamil Tijgers. Net als alle anderen zijn wij onder de indruk van het goed opgezette weeshuis en de uitleg erbij.
's Avonds vindt in het auditorium (aula/kerkgebouw) op het terrein de traditionele trouwcerremonie plaats. Alle gasten (dus ook wij) zijn gekleed in een sari (voor de vrouwen) of Saron (voor de mannen). Ons carnavalspak voor dit jaar hebben we dus ook alvast geregeld. Rebecca, Barend en Max zijn gekleed als een soort Sri Lankaanse koninklijke familie. Onder muzikale begeleiding van in Kandy-stijl geklede dansers en trommelaars lopen ze het auditorium binnen, die vol zit met Nederlandse familie, vrienden en natuurlijk de weeskinderen. Tijdens de diensten verzorgen enkele kinderen van Home of Hope een prachtige voorstelling; een traditionele dans. Na afloop is er voor iedereen een warme maaltijd en genieten de kinderen van het springen op de luchtkussens en het eten van een ijsje. Daarna gaan we slapen in een nieuw gebouw. Dit gaat binnenkort bewoont worden door kinderen die anders in verschrikkelijke gevangenissen zouden wonen, omdat hun ouder(s) daar ook zitten. Wij hebben allemaal gebruik gemaakt van een matras en beddengoed, die we zelf hebben betaald. Dit is dan direct een donatie voor het weeshuis.
De volgende ochtend ontbijten we met alle gasten samen, omdat alle kinderen al vroeg naar school zijn vertroken. Om 10.30 gaan we weer naar het kerkgebouw waar Alfi een speech zou geven. Dan blijkt tot verrassing van iedereen dat de kinderen speciaal voor ons allemaal een dag niet naar school zijn gegaan. Alle kinderen doen mee aan een prachtige voorstelling dat bestaat uit dansoptredens, muziekoptredens en een hylarische modeshow. Iedereen geniet, maar Rebecca en Barend het meest. Die middag is er door tante Agnes en Auke een spelmiddag georganiseerd in de brandende zon. Een deel van de Nederlandse gasten is leider van een team kinderen,de andere Nederlanders zijn spelleider van 1 van de 12 spellen. Emiel staat bij het zaklopen en Joost heeft een parcours uitgezet waarover de kinderen rennen met blikken. Dit is een leuke manier om in contact te komen met de kinderen. Het valt op dat ze goed Engels kunnen spreken en dat ze op Home of Hope echt kind kunnen zijn. Ondertussen maakt Anouk als ballonnenclown met balonnen allerlei dieren en voorwerpen voor de kinderen, zoals honden, bloemen en olifanten. Een kind krijgt een paard, maar omdat ze dat hier niet kennen, denkt hij dat het een geit is. Na de prijsuitreiking geef ik de tas met voetbalshirtjes van DVG en wordt er een teamfoto gemaakt met de grootste jongens. En dan.... is het tijd om afscheid te nemen van het weeshuis (www.homeofhope.nl) en van de vele vrienden en familieleden van Rebecca en Barend, die we de afgelopen dagen hebben leren kennen en waarmee we veel lol hebben gehad. Een deel stapt in het busje van Danny op weg naar Hikkaduwa, waar wij vorige week nog waren. Danny is een voorbeeld van het toekomstperspectief dat Home of Hope biedt. Hij heeft de laatste maand als prive-chauffeur gewerkt voor Barend en Rebecca, maar hij heeft ook bijna alle gasten van het vliegtuig opgehaald. Danny is 10 jaar geleden op 14-jarige leeftijd als wees en oorlogslachtoffer opgevangen op Home of Hope. Nu is hij chauffeur met een eigen busje en is heeft hij een gezin gesticht met een anderee ex-wees. Bijzonder verhaal, maar ook een hele goede kerel. Met alle famielieleden gaan we in de schoolbus van het weeshuis weer terug naar Kandy. Na samen nog gegeten te hebben nemen we afscheid van Anouk en Henriette, maar ook van ons mam en pap die samen met de andere ooms en tantes in een luxe busje en met 3 man personeel een rondreis gaan maken door Sri Lanka.
De volgende ochtend ontbijten we met onze nichtjes Auke en Katinka. We bezoeken in Kandy de indrukwekkende tempel van de gouden tand, waar we natuurlijk speciale toeristenprijzen betalen om binnen te komen. Van een gids leren we veel over het boedhisme. Dit is de plek waar 1 keer in de 5 jaar 55.000 boedhisten samen komen. We zien ook een opgezette olifant, die 50 jaar lang voorop ging in een belangrijke processie.
Nu blijven we met zijn vieren nog een nachtje in Kandy en vertrekken we morgen naar de heilige berg Adam's Peak, die we s'nachts proberen te beklimmen.