Eerbetoon op school

Hoi allemaal,

De afgelopen dagen hebben ons pap, ons mam en ik een geweldige tijd gehad in mijn gastgezin in Akroso. Het is heel gezellig en het voelt ook echt als een overgangsperiode naar thuiskomen. Ik ga al meer over Nederland praten en nadenken en ik praat al weer lekker met een brabants accent. Het hoogtepunt in Akroso was een eerbetoon op mijn school. Laten we bij het begin beginnen.

Donderdag:
Weer terug over een rotweg zijn we weer richting Akroso gegaan. Gelukkig had ons mam geen moeite met wagenziekte. In een klein plaatsje aan de kust gingen we overnachten in het Fort 'Leydsaamheid',dat ongeveer 400 jaar geleden door Nederlanders is gebouwd. Er waren in totaal maar 4 kamertjes zonder electriciteit en dus ook zonder licht. We kregen 2 olielampen mee. Ik waande me echt in het verleden toen ik met de olielamp in de hand door de oude gangen ging om naar de wc te gaan. Ons pap was blij toen het weer ochtend was, want de lakens leken niet meer te zijn gewassen sinds de Nederlanders er in 1868 zijn vertrokken. Achteraf vonden ze het toch een hele belevenis, al hadden ze nauwelijks geslapen.

Vrijdag:
Vanuit het Fort genoten we sochtends van het prachtige uitzicht over zee en over het dorp. Daarna vertrokken we naar Akroso. Op school vertelde de hoofdmeester me dat het gelukt was om heel de waslijst aan spullen voor de school in te kopen. Enkele leraren zijn helemaal naar Accra gemoeten om daar de atletiekvesten te kopen. In het gastgezin werden we hartelijk ontvangen.

Zaterdag:
Ons pap en mam en ik gingen samen met heel mijn gastfamilie naar de Farm. Na met 9 personen opgepropt in de taxi moesten we nog een stukje wandelen. Door het regenseizoen was een gedeelte van het pad ondergelopen en stonden we tot de knieen in het water. Ons pap had uit Nederland twee schoefels meegenomen. Samen met meneer Bokoo liep hij rond op zoek naar een goede stam om een steel te maken. Het schoefelen viel een beetje tegen door de vele wortels in de grond. Ons pap vond dat niet gek: "In een bos gadde toch ook nie schoefelen". Ons mam genoot ook van de natuur en om alle 13 personen die er aan het werk waren. Ons pap wist niet van ophouden en sleep kapmessen en hakte met een kapmes een boom om.
's Avonds hadden we nog alle 3 de gastgezinnen in het dorp uitgenodigd en op bier en fris getracteerd.

Zondag:
Met zijn drieen en mijn gastgezin hebben we onze kleren op de Ghanese manier gewassen. Oftewel in een grote teil met vies koud water en veel sop. Daarna zijn we naar de kerk gegaan. Ons mam kreeg van Emma nog typisch Ghanese kleding en hoofddoek om aan te doen in de kerk. In de kerk moesten we vooraan zitten en kwam er iemand naast ons zitten om te vertalen. Ons mam en ons pap genoten van de vrolijke muziek en dansende mensen. Vanwege 'oogstdag' hadden veel mensen oogst meegenomen naar de kerk. Dat werd door middel van een veiling verkocht ter gunste van de kerk. Wij boden ook mee en gingen naar huis met een bak rijst en een fles palmolie.
Thuis trokken we direct onze kerkkleding uit en onze oranje t-shirts aan. We gingen naar Arjan om daar te kijken naar het Nederlands elftal maar de Ghanese zender had besloten om deze wedstrijd niet uit te zenden. Wij balen. Opeens kwam iemand ons vertellen dat ergens in het dorp iemand een tv had met antenne waar we konden kijken. Opgepropt met 25 mensen in een heel klein kamertje keken we naar een klein tv'tje met veel ruis. Jammer genoeg hadden we de goal gemist. In rust zijn Arjan en ik bier en fris gaan halen. Dat is hier echt iets byzonders wat ze niet vaak drinken. Daarom werd het alleen maar drukker rondom het kamertje. Ongeveer 10 kinderen stonden in de deuropening en tegen het tegen het raam geplakt om een glimpje van de wedstrijd op te vangen.
Die avond hebben we snoepjes gemaakt met heel de familie.

Maandag:
Eerst ben ik met ons pap en mam naar de school van Arjan geweest. Het was jammer voor hem dat op zijn laatste schooldag, maar 1 leraar op school was en er dus geen afscheidsfeestje was geregeld. Hij kreeg wel als bedankje voor zijn inzet een Ghanees shirt en een oorkonde.
Toen we weer op mijn school kwamen werd al meteen duidelijk dat er van alles was voorbereid, want we mochten nog niet het kerkgebouw in. De kerk bleek helemaal vol te zijn met alle 450 kinderen, ongeveer 50 ouders en ongeveer 10 belangrijke genodigden. Dit allemaal vanwege mijn afscheidsfeestje en de officiele overhandiging van alle schoolspullen. Dit alles gebeurde heel officieel en er was zelfs een draaiboek, fotograaf en ceremoniemeester. Samen met de belangrijke genodigde, zoals de pastoor, zaten ons mam, ons pap en ik vooraan, als middelpunt. Eerst werd iedereen voorgesteld. Ons mam als 'Benedicta' en ons pap als 'mister Jen'.
Vooraan in de kerk waren alle schoolspullen op een grote hoop opgestapeld onder een grote doek. Samen met de hoofdmeester en de pastoor presenteerde we de schoolspullen door het doek ervan af te halen. Daarna volgde een strak georganiseerde presentatie. Enkele kinderen showden de atletiekkleding en 10 kinderen trokken hun nieuwe uniform aan. Alles werd uitgebreid en officieel gefotografeerd. Daarna nam de hoofdmeester het woord, waarin hij mijn loopbaan in de school beschreef. Daarna kreeg ik een ingelijste oorkonde overhandigd met als titel 'In honour of Mr. Joost van Vight'!!!
Vervolgens kregen ons pap, ons mam en ik alle drie een kado, die we tegelijk moesten open maken. Er zaten voor ons alle drie, traditionele ghanese kleding in. We werden naar de bij-sacrestie gebracht om de kleding aan te trekken. We zagen er geweldig en vooral grappig uit: Foto's komen nog! Ik had een soort chiefpak met hoedje en echte chiefschoenen. Ik nam ook nog het woord waar ik in bedankte voor alle eer. En ik benadrukte dat ik dat niet had kunnen doen zonder alle donaties van mijn familie en vrienden in Nederland en de goede samenwerking met de leraren. Daarna was er champagne voor de genodigden en ook mijn gastfamilie die gekomen was, kreeg wat te drinken.
Tenslotte werden alle spullen weggedragen. Een leuk gezicht om 2 kinderen een bankje op het hoofd te zien dragen, waar met grote letters op staat 'Donated by Joost'. Het was een geweldige verassing en afscheid van de school.
Die avond keken we met het gastgezin naar het ghanese voetbalelftal, dat helaas verloor.

Dinsdag:
Eerst alle spullen voor alleen de rondreis ingepakt, want we komen nog terug in Akroso. Het was heel raar om afscheid te nemen van Arjan. Ik heb echt niet het gevoel dat de volgende keer dat ik hem zie, in Nederland zal zijn.
In Accra hadden we een afspraak met de djembe-maker. Hij gaat voor mij een djembe maken met daarop de teksten 'Ghana 2006' en 'Yaw Bokoo' en twee ghanese symbolen die mij aanspreken. Die middag gingen we met een grote touringbus van Accra naar Kumasi. Een tocht van 5 uur. Om acht uur kamen we in ons hotel aan.

VOORUITZICHTEN:
- Arjan vertrekt vanavond terug naar Nederland. Dag Kwabena!
- Vandaag gaan we naar een touristisch meer en morgen gaan we Kumasi bekijken.
- 25 Juni ben ik in Nederland.
- Op 30 juni ben ik jarig! Iedereen is zowel smiddags als savonds van harte welkom. Savonds is vier ik mijn verjaardagsfeest, mijn afstudeerfeest en mijn jippie-ik-ben-weer-thuis-feest tegelijkertijd. Groot feet dus!