Een tijd om nooit te vergeten

Hoi allemaal,

Ons pap en mam zijn veilig aangekomen op het vliegveld van Accra en we hebben nu een hele leuke tijd samen. Wat hebben we gedaan?

Zondag:
Samen met Arjan en onze Ghanese vriend Engelbert hebben we het hotel geregeld en een taxichauffeur. Met hem hebben we ons pap en mam van het vliegveld gehaald en zijn we direct naar het hotel gegaan. Het was heel onwerkelijk om op het vliegveld te staan en ik besefte dan ook echt niet dat ze echt zouden komen. Toen ik ze zag en in de arme vloog, was het al snel heel normaal en leuk om ze van alles over mijn belevenissen te vertellen.

Maandag:
Sochtends hadden we een afspraak met dezelfde taxichauffeur en die bracht ons eerst naar de bank. Ons pap had buiten een kraampje met broodje ei gezien en dat kon hij niet weerstaan. Daarna de 100 kilometerlange taxirit naar mijn dorp Akroso. Daar ontmoetten we mijn gastmoeder en 4 gastzussen. Op school hebben we de hoofdmeester nog gesproken, omdat hij nog veel dingen moet regelen voor de schoolactie, zodat aanstaande maandag alles klaar is. Terwijl we onze tassen inpakten voor de komende 4 dagen kwamen langzaam steeds meer broertjes en zussen binnen en buurkinderen, dat ons pap en mam allang niet meer snapten wie wie was. Na het pakken van de tassen hebben we afscheid genomen van mijn gastfamilie en zijn we op weg gegaan naar de kustplaats Winneba. Met de tro-tro kwamen we door de stad Swedru en het was prachtig om te zien hoe ons pap en mam zich verbazen over alle winkeltjes en werkzaamheden langs de weg. In Winneba sliepen we in een prachtig hotel, waar we een hele beneden verdieping met (voor mijn beleving) luxe wc en douche!

Dinsdag:
We zijn de dag begonnen met een flinke ochtendwandeling lans het strand door een prachtig vissersdorpje. De huizen zijn er gemaakt van gevlochten palmboombladeren. Daarna hebben we 80 kilometer in de tro-tro afgelegd over een zeer slechte weg, omdat ze daar met wegwerkzaamheden bezig zijn. Ons mam kon gelukkig goed tegen alle schokken in de bus. terwijl ons pap zich al verbaasde dat het busje niet kapot ging, doordat we met grote vaart door kuilen en over hobbels gingen, moesten we opeens uitstappen. De bus bleek kapot en we werden in een ander busje gestopt. Uiteindelijk kwamen we aan in Anomabo beach resort. Een prachtige plek. We hadden een schattig huisje met rieten dak voor ons drieen alleen. Het huisje staat op het strand ongeveer 20 meter van de zee af. Samen met ons mam zijn we meteen de zee in gegaan. Het was geweldig om lekker met haar over de golven te springen terwijl de mooie rode zon achter de palmbomen onder ging; echt iets om nooit te vergeten. In een prachtig houten strandrestaurant op hetzelfde terrein hebben we gegeten. We hadden even een discussie over wat voor soort vlees ons mam op haar bord had liggen, maar we waren het al snel eens dat het gewoon 'slecht vlees' was. Maar een 'goed stukske' vlees voor ons pap is hier ook nauwelijks te vinden.
Die nacht kon ons pap niet slapen vanwege het bulderende geluid van de zee. In vergelijking tot de geluiden rondom mijn slaapkamer in Akroso, stelt dit nog niets voor.

Woensdag:
Het eerste wat ik deed toen ik wakker werd, was in de heerlijke zee gaan zwemmen. Deze keer samen met ons pap. Ons pap had af en toe moeite met de hele sterke onderstroming, maar ook hij genoot enorm. Daarna genoot ik nog meer dan hen van het ontbijt. Het was namelijk erg lang geleden dat ik bruin brood, la vache qui ri en versgeperste sinaasappelsap op had: lekker!
Om dat we het alle drie zo'n prachtige plek vonden besloten we de hele morgen op het strand te blijven. Om 12 uur vertrokken we weer op weg naar Cape coast om geld te wisselen. Met een dik pak geld van miljoen cedi's in de moneybelts gingen we naar Elmina Castle. Ik ging ook mee naar binnen, al was ik er een maand geleden nog geweest met de ouders van Arjan. Zo kon ik tijdens de rondleiding alles vetalen voor ons pap zodat hij het ook begreep. Het is een indrukwekkend gebouw en het verhaal over de gebeurtenissen die daar hebben plaatsgevonden zijn nog indrukwekkender. Buiten op het terras was ons pap zich nog steeds aan het verbazen over wat mensen allemaal op hun hoofd kunnen dragen en hij schat elke keer hoeveel kilo een persoon aan spullen op het hoofd heeft.
Daarna met een gezellige matcho taxichauffeur naar het volgende hotel gereden. Het staat bekend om het restaurant waar krokodillen omheen zwemmen. De grote krokodillen waren er wel, maar het restaurant was nog steeds in renovatie. We sliepen weer met drieen in 1 kamer. Nadat we het eten hadden besteld zijn ons mam en ik het zwembad in gedoken, omdat we er vanuit gingen dat het eten pas anderhalf uur later zou komen. De ober riep ons dat we eruit moesten en toen hebben ze hun eerste Ghanese gerechten gegeten.

Donderdag:
Vanochtend zijn we naar Kakum national park geweest. Ik was hier al ooit geweest, dus bleef ik bij het entreegebouw wachten. Ons mam en pap beleefden het echt als het regenwoud, want ze kregen een flinke regenbui tijdens hun wandeling. Nu zijn we in Cape Coast.

Vooruitzichten:
Vanavond gaan we in een oud nederlands fortje slapen, waar ze niet eens een douche hebben.
Morgen gaan we naar mijn dorp Akroso terug.
Zater gaan we naar de Farm en gaat ons pap mijn gastvader leren hoe je moet schoefelen
Zondag gaan we naar de kerk en maandag is mijn grote afscheidsfeest op school. Ik ga dan ook alle schoolspullen overhandigen. Kortom: we hebben nu al een hele mooie tijd achter de rug, maar ik kijk ook uit naar de byzondere 4 dagen met ons pap en mam in Akroso


Reacties:
Brigitte: "Is het goed voor je om het Ghana avontuur af te sluiten of heb je verdere plannen in Ghana?"

"Komen je daarna nog bij je second familie terug of niet?"
Ja de Taizeduif heeft een goeie vlucht gehad, bedankt!