Ja... we zijn in Sri Lanka!

Hallo allemaal!

Iedereen bedankt voor alle leuke reacties op deze site en via mail! Met uitzicht op zee schrijven wij ons eerste bericht.

Afgelopen maandag zijn we met de trein naar Schiphol vertrokken en daar naar Londen Heatrow gevlogen. Met een pendelbus zijn we via een kilometers lange tunnel naar de andere kant van dit hele grote vliegveld vervoerd. Qatar Airlines bracht ons in een modern vliegtuig naar Doha(Qatar). Het irritante Arabische muziekje hield gelukkig na anderhalf uur op. Onderweg hebben we ruim voldoende gegeten en de door het personeel uitgedeelde sokken niet gebruikt. Van bovenaf zagen wij Bagdad bij nacht en was vervolgens duidelijk te zien dat Doha een grote moderne stad middenin een zandbak is. Op het vliegveld is goed zichtbaar dat tweederde van de inwoners van Qatar gastarbeiders zijn uit diverse Aziatische landen. Hier wordt ook het WK van 2022 georganiseerd, maar daar wachten wij niet op en pakken het vliegtuig naar Colombo. Sri Lanka, waar het tot voor kort heel veel heeft geregend is opvallend groen vanuit de lucht gezien.

Hitte komt op ons af wanneer we om 16.00 uur plaatselijke tijd uit het vliegtuig stappen. Op het vliegveld heerst een hele rustige sfeer valt Joost op in vergelijking met Ghana. De mensen zijn stil en als ze praten doen ze dit heel zachtjes. We halen duizenden Sri Lankeese roepies uit de pin-automaat en bestellen een taxi. I.v.m. de vele wegwerkzaamheden staan we een tijd vast in het drukke verkeer tussen de vele bussen, riksja's en brommers. Na 10 km. bereiken we ons hotel aan de kust in Negombo, dat onze neef Barend voor ons geboekt heeft. Ons wacht daar een luxe kamer voorzien van twee hele grote 2-persoons bedden. Dus de ideale plek om uit te rusten van de lange reis. Dit nadat we hebben gegeten en een sim-card met een Sri Lankaans nummer hebben gekocht.

De volgende ochtend ontbijten we met Barend, Rebecca, hun zoon Max, vriend Ruben en Rebecca's moeder. Ze geven ons tips hoe de reis naar het zuiden voort te zetten en zijn tussendoor ook heel druk met de laatste voorbereidingen voor hun vier-daagse feest. Met alleen onze kleine rugtassen pakken we een riksja (motorische tuk-tuk). Rakelings toeterend langs bussen, motoren en voetgangers halen we de bus naar Colombo in, die vervolgens voor ons stopt. Bij het instappen van de bus vraagt Joost aan de bus-medewerker of dit de bus naar Colombo is. Verwarring ontstaat wanneer hij schudt met zijn hoofd. Wij herrineren ons dan dat Rebecca's moeder ons vertelde dat wiegen met het hoofd 'ja' betekent. Bij het uitstappen hebben we geen idee waar we zijn. Een riksja brengt ons naar het treinstation van Colombo waar we onze kaartjes kopen. Voordat we de trein pakken bezoeken we het moderne gedeelte van de stad, dat is vol gebouwd met hotels en overheidsgebouwen. Onderweg spreken riksja-chaufeurs ons continu aan om ons te mogen vervoeren. Wij reageren hier niet op en lopen star door. Vanaf het station vertrekken volle armoedige treinen. Een Sri Lankeese jongen in een 'van Nistelrooij shirt' valt ons op. Het staat niet duidelijk aangegeven waar welke trein naar toe gaat, dus vragen we het aan een Westerling. Met deze Nick uit Australie stappen we in de juiste trein naar Hikaduwa, een internationaal bekende surf-oord. Hij herkent ons Nederlands accent, omdat hij tot voor kort een half jaar in Amsterdam verbleef op zoek naar werk als 'water-engineer'. Hij bleef werkloos en reist nu via Sri Lanka naar huis. De trein volgt 2,5 uur lang de kustlijn waar tussen opeengepakte huizen kale funderingeren herinerren aan de tsunami van zes jaar geleden. Onderweg verkopen mensen fruit en balonnen en bedelt een door brand zwaar verminkte vrouw om geld. Samen met Nick in een riksja bereiken we het door hem gereserveerde hotel. Deze bleek volgeboekt, aan de overkant van de straat vinden we een drie keer zo goedkope eenvoudige kamer. Per nacht vijf maal goedkoper dan ons eerste hotel. s'Avonds aan het strand bij het hotel van Nick zijn met z'n drieen gaan zwemmen en eten. Het is een geweldige ervaring om bij zonsondergang in de hoge golven te springen! Een bril blijkt in deze harde golven niet echt ideaal, maar Emiel kon hem nog net op tijd vastpakken. Na het eten gaat Emiel slapen, terwijl Joost met Nick al lopende langs het strand een strandbar opzoekt.

Joost: "Het wordt vloed en langs de rotsige kust rennen we door de golven, waardoor we toch nog tot ons middel nat worden. Nick verteld een half uur lang enthousiast over zijn ervaringen als surfer en kennis van allerlei soorten golven. In een openlucht bar op het strand drinken we tussen de westerlingen en Sri Lankaanse surfleraren (beachboys) Lion-beer uit een fles van 75cl. Op de terugweg herkennen we in het donker zijn hotel niet meer en lopen het voorbij. We ontmoeten daar om 2 uur 's nachts een groep Sri Lankanen die hier zijn om de nationale feestdag i.v.m. volle maan te vieren. Een van deze groep heeft een gitaar en leert me een Singalees lied. Na 20 keer herhalen lukt het me tot enthousiasme van de rest. Om 3.30 uur bereik ik eindelijk m'n bed."

Vanochtend hebben we met Nick aan het strand ontbeten. Nu maken we gebruik van zijn laptop, terwijl hij aan het surfen is. Morgen bezoeken we de kolonische nederzetting Galle en reizen daarna terug naar Negombo.