missie 'eclipse'

Hallo iedereen,

Bedankt voor jullie aardige en snelle berichten. Het gaat weer helemaal goed met me. Ik relativeer wat er allemaal gebeurt is. Ik ben blij dat ik wakker ben geworden toen mijn raam in de fik stond en dat ik het vuur dus op tijd heb kunnen blussen. En ik ben blij dat de inbreker me niks lichamelijks heeft aangedaan, want hij had toch een behoorlijk kapmes in zijn hand en ik kwam daar dicht met mijn hand in de buurt. En gelukkig is mijn gluudnieuwe digitale camera niet gestolen, want die lag ook vaak op die tafel.

De zonsverduistering
Woensdag was er een totale zonsverduistering te zien in Akroso!!! Bijna alle Ghanezen zijn echter doodsbang ervoor. Dat komt omdat er op de radio en televisie wordt verteld, dat men binnen moet gaan zitten. Men moet niet naar buiten gaan, want als men in de zon kijkt wordt met blind. Veel meer wisten ze niet en men was dan ook echt heel bang. Mijn gastmoeder noemde het ook een gevecht tussen zon en de maan, waar ik niet naar mocht kijken. Haar kinderen mochten ook niet naar school, zodat ze zeker wist dat ze niet naar buiten kwamen.
Eergisteren vroeg ik aan de hoofdmeester wat er op school gebeurt tijdens de zonsverduistering. Hij zei: 'We sluiten alle kinderen op in de kerk. We maken de deuren en ramen dicht, zodat we zeker weten dat ze niet naar buiten kijken.' Ik heb gezegd dat ik heel teleurgesteld zou zijn, als alle schoolkinderen niets van de zonsverduistering zouden zien. Het is namelijk de enige keer in hun leven dat zij het kunnen zien. Ik heb ze vervolgens kunnen overtuigen dat het niets levensgevaarlijks was en dat je gewoon naar buiten kunt gaan. Ik vertelde dat ik in Engeland 7 jaar geleden al een keer een halve zonsverduistering had gezien. Toen ik vertelde dat ik in Accra al 1 eclipse-bril had gekocht, ontstond het idee om alle kinderen 1 voor 1 door de eclipse-bril te laten kijken. Maar ik zou aan 1 bril niet genoeg hebben. Ik was gedreven om brillen te kopen, want ik wilde perse dat heel de school het gezien zou hebben. Ik heb dinsdag geen les gegeven en ben meteen op zoektocht gegaan naar eclypse-brillen. Ik heb de laatste 2 brillen van heel Akrosso gekocht. Toen ben ik naar Oda geweest (25 km. verderop). Ik ben op drie verkoopplaatsen geweest maar er was er nergens meer 1 te krijgen. Toen ben ik via Akroso naar Swedru gegaan en daar heb ik er met moeite nog 1 kunnen kopen. Dus toen had ik 4 eclipse-brillen. Ik heb er 1 aan mijn gastfamilie gegeven en de overige drie heb ik voor de school gebruikt.

Eclipse-missionaris:
Ik voelde me dinsdag echt een soort missionaris, omdat ik tegen iedereen vertelde dat je gewoon naar buiten kunt tijdens de zonsverduistering. Ik overtuigde mijn gastgezin en mijn collega's op school. Ik vertelde erover en legde het uit in de tro-tro en in een hutje waar ik moest schuilen vanwegen een harde tropische regenbouw.

De eclipsedag:
Gisterenmorgen was het dan zo ver: De Eclipse-dag. Alle kinderen van de school zaten zoals afgesproken in het kerkgebouw dat naast de school staat. Van de 320 schoolkinderen waren er ongeveer 150 aanwezig.
Eerst heb ik een grote leeslamp van meneer Bokoo op het altaar gezet. En ik heb alle kinderen,met behulp van een stuk rond papier dat ik voor de lamp hield, uitgelegd wat de Eclypse is. De hoofdmeester vertaalde me in het Twi. En toen begon het. Alle kinderen mochten klas voor klas naar de deur lopen. Daar konden ze 1 voor 1 naar een leraar lopen die een eclypse-bril in zijn hand had. Een leraar had er ook eentje meegenomen, dus we hadden er nu vier en we konden dan ook in korte tijd heel veel kinderen laten kijken. Het was raar om te zien hoe doodsbang de kinderen waren. Ze durfde alleen maar naar de grond te kijken. Sommige hielden zakdoeken voor hun ogen en enkele deden helemaal hun ogen niet open tot ze een eclypsebril op een hoofd hadden. Ik vertelde ze enthousiast over wat ze zagen en de kinderen vonden het gigantisch interessant. In de kerk waren alle kinderen heel luid muziek aan het maken en aan het trommelen en zingen. Al snel hadden alle klassen al 1 keer gekeken en kon ik eindelijk een keer zelf kijken hoe het eruit zag. Toen de zon bijna recht achter de maan was, hebben we een tijdje met alle leraren samen gekeken. Ik verbaasde me erover hoe licht het nog was, terwijl er nog maar een klein stukje zon te zien was. Dan besef je hoe sterk de afrikaanse zon is. En toen opeens was het donker. alle leraren vluchte onder het afdakje van de school en gebaarde dat ik mee moest komen. Ik bleef buiten staan en kon met blote ogen naar de volledige Eclipse. Ik probeerde alles om de leraren te overtuigen dat het niet gevaarlijk was en dat je gewoon met blote ogen ernaar kunt kijken. Het is als naar de maan kijken. Maar ze waren echt doodsbang. Ik was dus de enige van heel de school die dat gezien heeft en ik vond het echt prachtig om zo'n cirkel van zonlicht rondom de maan te zien!! Na drie minuten was het opeens weer licht en kwamen de leraren weer naar buiten. We hebben toen voor de tweede keer alle kinderen nog een keer naar de zon laten kijken. ik vertelde alle kinderen dat de zon nu aan de andere kant van de maan is te zien, omdat de zon achterom de maan is gedraaid. De school staat midden in het dorp. En ik er was echt niemand op straat te zien. Waarschijnlijk was iedereen in huis omdat ze bang waren. Alles bij elkaar duurde een uur en toen kwam iedereen weer naar buiten en was het weer een normale schooldag.
De hoofdmeester bedankte me aan het einde van de dag nog voor mijn plan en het kopen van de eclypsebrillen. Ik vond het echt geweldig om ervoor te zorgen dat 150 kinderen en de leraren de zonsverduistering hebben kunnen zien. Dit is echt zo'n moment dat ik echt iets concreets voor de school hebben kunnen betekenen!

Later hoorde ik van mijn gastmoeder, dat ze met heel de familie en ook de buren door mijn eclipse-bril hebben gekeken. Ze waren gigantisch enthousiast. Toen het donker werd, zijn zij ook naar binnen gegaan en hebben het op de tv gezien. Echt jammer dat Ghanezen zo bang waren tijdens de donkere drie minuten, terwijl dat de meeste mooie en veilige minuten zijn om te kijken.

Arjan:
Mijn 'obruni'-maatje Arjan is gelukkig al weer bijna helemaal weer beter na 2 dagen Malaria gehad te hebben. Er wordt gezegd dat 85% van de vrijwilligers Malaria krijgt, dus dat is een 'leuk' vooruitzicht voor mij.

Vooruitzichten:
- Zaterdag komt Tina, de contactpersoon van de vrijwilligersorganisatie, de schoolspullen naar Akroso brengen. Er zijn vooral veel duurdere spullen gestolen, maar ik denk dat we er de school toch gigantisch blij mee kunnen maken.
- Dit weekend ga ik naar een begrafenis. Dat gaat hier allemaal heel anders, maar daarover later meer. Het is hier een groot feest als iemand begraven wordt.
- Over een week ga ik samen met Arjan drie weken door Ghana reizen.

Dat was het weer voor nu.
Iedereen alvast veel plezier tijdens de paasdagen. En de Liempdenaren veel succes met voorbereiding voor de Boeremert.

Groetjes Joost