Olifant voor slaapkamerdeur!

Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties! Ik hoop dat het allemaal goed met jullie gaat. Met mij gaat het prima. Ik geniet echt elke dag, want het is geweldig.

Maandag:
S'morgens wilde ik foto's verwijderen, omdat ik mijn geheugenkaart helemaal vol zat (572 foto's). Nadat ik al 100 foto's had verwijderd, drukte ik per ongeluk 1 keer op een verkeerd knopje, waardoor ik al mijn foto's heb verwijderd. Balen dus! Geluk bij een ongeluk is dat ik de dag van tevoren 5 uur lang op internet heb gezeten en alle waardevolste foto's op deze site heb gezet.
Ons Ruben heeft alle foto's ook thuis opgeslagen. Bedankt! Dus ik heb nu nog steeds 43 foto's en foto's van Arjan.

Die middag zijn we met de bus, 5 uur lang en grotendeels over een onverharde weg, naar Mole National Park gegaan. Toen we de deur van ons appartementje binnen stapte, kwam onze Engelse vriend Kevin naar ons toe. Hij liet op zijn video-camera zien dat 5 minuten daarvoor een olifant recht voor onze deur stond. Wow!

Dinsdag:
De dag begon meteen weer goed. Ja, hoor een olifant 100 meter voor onze deur. Snel had ik iedereen wakker gemaakt en stonden we met onze slaperig hoofden te kijken hoe de olifant langzaam onze richting in kwam. Toen hij wel heeeel dichtbij kwam, zijn we snel de kamer in gestapt. In de ochtend hebben we onder begeleiding van een gids een wandeling gemaakt van 2 uur. We hebben weer heel veel olifanten in een poel gezien en daarvan veel foto's gemaakt (die heb ik nog!). Verder zagen we herten en wilde zwijnen.
Na de wandeling hebben we onze kleren gewassen, terwijl 4 bavianen vanuit een boom toekeken. We hebben de was over de reling van ons terras gehangen om te laten drogen en zijn het zwembad in gedoken. Na echt 5 uur daar rondgehangen te hebben kwamen we terug bij onze slaapkamer en zagen we dat alle kleren weg waren. De bavianen waren meteen hoofdverdachten, maar waarom zouden ze alle 5 de broeken, 6 t-shirts en 5 boxershorts jatten. Later bleek dat een man van het hotel de kleren had gepakt, toen hij zag dat de bavianen aan de kleren zaten. Achteraf bleek dat de bavianen er wel in geslaagd waren om de rode boxershort van Arjan mee te nemen en die werd 70 meter verderop bij een boom gevonden.
savonds hebben we veel lol gehad met alle vrijwilligers die we kennen, omdat ze ook in de buurt van ons dorp wonen.

Woensdag:
De volgende ochtend zijn we weer met de gids rondgegaan door het park. En zag we weer een stuk of 15 olifanten. In het mega-grote natuurgebied zitten in totaal ongeveer 200 olifanten. Prachtig om ze te zien baden in de poel, echt prachtig.
Daarna weer zitten relaxen op het terras. Het hotel zit boven op een heuvel, waardoor je prachtig uitzicht hebt over het gebied. En het is ook leuk om te kijken naar de wilde zwijnen, de aapjes en de bavianen die gewoon bij het hotel lopen.
's middags zijn weer een keer met de gids op stap gegaan, omdat je niet zonder gids het natuurgebied (beneden) in mag. Er was nu geen 1 olifant in de poel en we liepen echt kilomters rond te turen op zoek naar olifanten. En ja hoor, na een uur zagen we er drie bij elkaar in het bos staan.
Tijdens de wandeling zijn we aan de praat geraakt met een Hongaar. Het was zo gezellig, dat hij die avond in onze appartement is gaan slapen, want we hadden nog een bed over.

Donderdag:
De volgende dag ging de wekker weer om 4 uur en de bus vertrok om 5 uur. Na een pitstop door een lekke band kwamen we een om 10 uur aan in Tamale en stapten we in de tro-tro verder noordelijk naar Bolgatanga. In de tro-tro waren we aan de praat geraakt met een zweedse en een Duitse backpacker. Zij wilden helemaaal naar Paga gaan, dat op de grens ligt met Borkina Faso. Arjan en ik besloten met hen mee te gaan. We zijn eerst naar een krokodillenpoel gegaan, waar 500 krokodillen in zitten!. Met een kip lokten ze de krokodillen naar de oever. En ik heb zelfs de staart van een krokodil vastgehouden. (foto's komen later!). Daarna hebben we met zijn 4-en fietsen gehuurd. Echt gaaf om na ruim 2 maanden weer te fietsen en al helemaal in deze omgeving tussen de lemen hutjes in een prachtig uitgestrekt en heel dor gebied. Het is echt niet te vergelijken met de omgeving van Akroso en ik had dan ook het gevoel alsof ik in een ander land was.
Met de fiets kwamen we bij een slavenkamp aan. Het is niet meer dan een rots, waar vroeger zwarte slavenhandelaren slaven verzamelden. De slaven werden heel slecht behandeld en vervolgens verkocht aan blanke slavenhandelaren bij de kust. Echt een heel raar idee dat dit slechts 150 jaar geleden nog gebeurden. Daarna: terug fietsen, fietsen teruggebracht, naar Navovrongo gegaan en daar hebben we met samen met de twee dames nog gezellig gegeten. Daarna zijn hun weer gegaan en zijn wij gaan slapen.

Vrijdag:
Omdat Arjan en ik het grensplaatsje Paga erg leuk vonden zijn we weer terug gegaan. Nu hebben we eerst het paleis van de Chief bekeken. Het bleek ook niet veel meer dan een combinatie van hele speciale ronde lemen gebouwtjes met deuren niet hoger dan een meter.
En daarna zijn we 2 kilometer in de hitte van de pre-sahel naar de grens met Borkina Faso gelopen. Daar probeerden we met alleen 2 kopietjes van onze paspoorten de grens over te komen. En verassend genoeg lukte dat heel makkelijk. Bij de grens lag direct een dorpje. Het verschil was vooral te merken in de taal. Ze praten er namelijk Frans, omdat Borkina Faso een Franse kolonie was. We hebben in een cafeetje een tijdje in het Frans met de serveerster gesproken. Onder het motto 'je bent pas in een land geweest als je er een biertje hebt gedronken', hebben we er m 10 uur smorgens het Borkinese bier 'Brukina' achterover geslagen. Na nog wat Ghanese Cedi's geruild te hebben tegen Borkinees geld zijn we weer 'ons' land binnen gelopen.
Daarna weer terug naar ons hotel in Navrongo en zijn we naar een kathedraal gelopen. Navrongo is een soort katholieke enclave in een Islamitisch Noord-Ghana. Dat komt omdat er 100 jaar geleden missionarissen zich hier hebben gesetteld. Er was zelfs een lourdesgrot te zien!.
Daarna nog Bolgatanga bezocht, de hoofdstad van de Upper East Region. We hebben er voor 20 eurocent in een Ghanese 'chopbar' gegeten en dat gaat natuurlijk met de handen en zonder bestek.
's avonds zijn we weer zuiderlijker gegaan naar Tamale.

Zaterdag:
We stonden vroeg op omdat we de bus wilde halen om onze reis richting het oosten voort te zetten. Er waren verschillende bussen die naar Accra gingen. En naar wel drie keer gevraagd te hebben, werd ons steeds verteld dat de bus ook via Hohoe zou gaan, dat in het oosten van Ghana ligt. Toen we in de bus zaten en we al aan het rijden waren, bleek dat hij niet via het oosten ging maar via het westen (het gebied waar we al geweest waren). We besloten in de bus te blijven zitten; een tocht van 14 uur naar Accra, zodat we de volgende dag van daaruit naar Hohoe kunnen gaan. Op zondag rijden er namelijk geen bussen in het noor-oosten van Ghana.
We maakten nog een stop van 15 minuten in Kintampo en hebben daar weer de 2 serveerster ontmoet, waarmee we een weer ervoor heel lang gezellig mee hebben gekletst. Van 9.00 waren we vertrokken en om 23.00 kwamen we in Accra aan. Een tocht van ongeveer 700 kilometer.

Zondag:
Het is een vreemd gevoel om nu in Accra te zijn. Het is hier echt totaal anders dan het noorden waar we gisteren waren. Zo nu weer genoeg getiept. En we gaan nu naar het tro-tro station om een busje te pakken naar Ho.

Vooruitzichten:
- Arjan en ik gaan door het oosten van Ghana reizen. Daar zijn vooral mooie bergen en watervallen te zien.
- Vrijdag gaan we de ouders en zus van Arjan ophalen van het vliegveld in Accra.
- Als het lukt met de tijd, dan gaan we vantevoren op vrijdag nog naar de Nederlandse ambassade om daar met ongeveer 900 andere Nederlanders koninginne(n)dag te vieren.

Groetjes,

Joost